Tachykardia (częstoskurcz) objawia się przyspieszonym biciem serca, lub inaczej przyspieszonym pulsem. U zdrowej dorosłej osoby liczba uderzeń serca na minutę w spoczynku wynosi od 60 do 100, natomiast u osoby cierpiącej na to schorzenie – ponad 100 razy na minutę.
Tachykardia – jak się objawia?
U części pacjentów choroba przebiega bezobjawowo, jednak najczęściej chorzy odczuwają charakterystyczne kołatanie serca. Osoby cierpiące na tę chorobę o wiele szybciej się męczą i odczuwają narastającą duszność. Często serce nie jest w stanie odpowiednio pompować krwi i wówczas tkanki i narządy nie są odpowiednio dotleniane. Skutkiem takiego niedotlenienia są często mroczki przed oczami, duszności, wzmożona potliwość, osłabienie, słaby i tępy ból za mostkiem, czy kaszel. W niektórych przypadkach może dojść nawet do omdlenia, czy nagłej śmierci sercowej na skutek zatrzymania krążenia.
Tachykardia – objawem jakich schorzeń może być przyśpieszone bicie serca?
Tachykardia może być objawem stresu, czy wysiłku fizycznego, wówczas mówimy o tachykardii zatokowej o podłożu fizjologicznym. Ten rodzaj tachykardii może być spowodowany także gorączką, odwodnieniem, czasem może wystąpić nawet po spożyciu alkoholu, czy kawy.
Z kolei tachykardia nadkomorowa to częstoskurcz powstający powyżej pęczka Hisa, odpowiadającego za przewodzenie impulsów z węzła przedsionkowo-komorowego do przegrody międzykomorowej i do mięśnia komór serca. Ten rodzaj tachykardii zwykle pojawia się nagle, ma charakter napadowy i zwykle szybko ustępuje. U części pacjentów tachykardia nadkomorowa nie jest związana z żadną chorobą podstawową.
Tachykardia – na czym polega diagnostyka i leczenie?
Z uwagi na różnorodność objawów, diagnostyka polega na wykonaniu badania EKG lub badania EKG Holtera. W szczególnych przypadkach stosuje się ILR, czyli wszczepialne pętlowe rejestratory, monitorujące pracę serca przez kilka miesięcy. W tachykardii stosuje się beta-blokery lub werapamil, zwykle bardzo skuteczne w leczeniu tej choroby.
